Według aktualnego polskiego programu szczepień ochronnych[1] schemat szczepienia przeciwko polio (poliomyelitis) jest następujący:
- I dawka: 3 – 4 miesiąca życia;
- II dawka: 5 – 6 miesiąc życia;
- III dawka: 16 – 18 miesiąc życia;
- IV dawka (tzw. dawka przypominająca): 6 rok życia.
Poniżej przedstawiam opis choroby, jej powikłań, jak również powikłań po szczepieniu przeciwko polio. Podstawą mojego artykułu jest wiedza zaczerpnięta z książki rosyjskiego lekarza, dr. Aleksandra Kotoka pt. Szczepienia w pytaniach i odpowiedziach dla myślących rodziców, uzupełniona informacjami z innych źródeł.[2]
POLIO
Co to za choroba:
Polio (inne nazwy: ostre nagminne porażenie dziecięce, choroba Heinego-Medina, wirusowe zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego, paraliż dziecięcy) to choroba wywołana wirusami. W większości przypadków przybiera ona postać ostrej infekcji układu oddechowego lub typowej infekcji pokarmowej i nie ma powikłań. Natomiast przypadki odmiany porażennej polio (w której wirus poraża komórki nerwowe rdzenia kręgowego) występują u 0,02 – 0,03% zarażonych (wg Kotoka, wg innych źródeł: 0,5%) i w tej odmianie choroby co najmniej 30% chorych całkowicie wraca do zdrowia. O tych przypadkach słyszymy najczęściej, choć są to przypadki najrzadsze. Ponadto ostre porażenia wiotkie mogą być wywołane innymi czynnikami niż wirusy polio. Do najcięższych, ale też niezwykle rzadkich przypadków należy porażenie mózgu, które może zakończyć się śmiercią.
Objawy:
- w 90 – 95% przypadków nie ma objawów;
- w 4 – 8% przypadków to porażenie poronne, czyli takie, w którym organizm sam zwalcza chorobę; objawy to gorączka, biegunka, ból gardła, objawy grypopodobne;
- do 0,5% przypadków to postać porażenna (paraliż); objawy to niesymetryczne porażenie wiotkie mięsni, częściej w kończynach dolnych, rzadziej w górnych, gorączka, niewydolność górnych dróg oddechowych, bóle głowy, symptomy podrażnienia opon mózgowo-rdzeniowych, w skrajnych przypadkach – porażenie mięśni oddechowych.
Sposób zarażenia się:
Choroba szerzy się najczęściej przez kontakt bezpośredni: głównie drogą pokarmową lub w mniejszym stopniu – drogą kropelkową. Warunkami sprzyjającymi zachorowaniu na polio jest ubóstwo, głód, brak higieny, migracje ludności.
Leczenie:
- powszechnie stosuje się leczenie objawowe (tj. usuwa się objawy), wykorzystując m.in. metody rehabilitacji i chirurgii;
- w przypadku porażenia mięśni oddechowych chorego podłącza się do respiratora;
- homeopaci stosują leki homeopatyczne (zarówno w celu zapobiegania chorobie, jak i jej leczenia);
- terapią ignorowaną przez medycynę akademicką, ale skuteczną w leczeniu polio (i innych chorób wirusowych, np. błonicy, grypy, odry, ospy, półpaśca, wirusowego zapalenia mózgu, wirusowego zapalenia płuc) jest zastosowanie witaminy C, o czym można dowiedzieć się z raportu amerykańskiego lekarza Fredericka R. Klennera. Warunkiem skuteczności takiej terapii jest podanie witaminy C w bardzo dużych dawkach (wg dr. Klennera: początkowe dawki wynoszą od 1000 do 2000 mg) i z odpowiednią częstotliwością (wg dr. Klennera: co dwie – cztery godziny, w zależności od reakcji organizmu), wówczas witamina C, w odpowiednim i ciągłym stężeniu w organizmie człowieka zaczyna działać jak antybiotyk – względem wirusów! W ten sposób dr Klenner wyleczył z polio wszystkich swoich 60 pacjentów, którzy znaleźli się pod jego opieką, w ciągu 72 godzin (w 1948 r.).[3]
Nabycie odporności po chorobie:
Istnieją trzy typy wirusa polio. Nabycie odporności dożywotniej zależy zazwyczaj od rodzaju wirusa, którym zaraża się człowiek. Przypadki powtórnych zachorowań na polio należą do rzadkich i wynikają z zarażenia się innym szczepem wirusa niż w przypadku pierwszego zachorowania.
Odporność po szczepieniu:
Istnieją dwa rodzaje szczepionek przeciwko polio: szczepionka z zabitymi wirusami (IPV, szczepionka Salka) oraz szczepionka z osłabionymi (atenuowanymi), ale żywymi wirusami (OPV, szczepionka Sabina). Immunolodzy będący zwolennikami szczepionki Salka uważają, że szczepionka z żywymi wirusami przyczynia się do… zachorowań na polio. Ci, którzy bronią szczepionki Sabina twierdzą, że zabite wirusy nie dają pełnej odporności na chorobę i co więcej, wzmagają podatność na polio. Wnioski pozostawiam Czytelnikom.
Powikłania po chorobie:
- bardzo rzadko: trwały paraliż, deformacja kończyn (głównie nóg) i zanik mięśni;
- zespół „post-polio” pojawiający się dopiero 10 – 40 lat po ustaniu pierwotnych objawów zakażenia wirusem; objawy: powoli postępujące osłabienie i zanik mięśni, bóle stawowe, deformacja kości.
Powikłania po szczepieniu i skutki masowych szczepień:
Według charakterystyki produktu leczniczego, dostępnej na internetowej stronie Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,[4] szczepionka przeciwko polio zawierająca trzy szczepy inaktywowanych (nieżywych) wirusów może wywołać działania niepożądane. Częstotliwość tych działań, wg dokumentu, nie może być precyzyjnie określona; po wprowadzeniu szczepionki do obrotu, dane o skutkach ubocznych zebrano na podstawie „zgłoszeń spontanicznych”. Wg w/w charakterystyki produktu skutki te mogą być następujące:
- Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: Działania niepożądane w miejscu podania, takie jak obrzęk, mogą wystąpić w ciągu 48 godzin po szczepieniu i mogą utrzymywać się przez 1 do 2 dni. Powiększenie węzłów chłonnych.
- Zaburzenia układu immunologicznego: Reakcja nadwrażliwości typu I na jeden ze składników szczepionki, taka jak pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, reakcja anafilaktyczna lub wstrząs anafilaktyczny.
- Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: Ból mięśni oraz umiarkowany i przejściowy ból stawów były zgłoszone w ciągu kilku dni po szczepieniu.
- Zaburzenia układu nerwowego: Drgawki (izolowane lub związane z gorączką) w ciągu kilku dni po szczepieniu, ból głowy, parestezje (przeważnie w dolnych kończynach) w ciągu dwóch tygodni po szczepieniu.
- Zaburzenia psychiczne: Pobudzenie, senność oraz drażliwość w pierwszych godzinach lub dniach po szczepieniu i szybko ustępujące.
- Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Wysypka.
Natomiast z charakterystyki produktu leczniczego, jakim jest szczepionka zawierająca trzy szczepy osłabionych (atenuowanych), ale żywych wirusów, dowiadujemy się, że po szczepionce może dojść do postaci porażennej poliomyelitis u osób szczepionych lub u osób nieuodpornionych z otoczenia osób szczepionych.[5] Wg dokumentu jest to sytuacja bardzo rzadka.
Z kolei dr Kotok przytacza następujące dane z historii na temat polio poszczepiennego:
- Pierwsze szczepienia przeciwko polio wykonano inaktywowaną szczepionką Salka w Stanach Zjednoczonych w połowie lat pięćdziesiątych XX w.; inaktywacja wirusa okazała się niewystarczająca, w wyniku czego zachorowało 260 osób zaszczepionych i osób kontaktujących się z nimi, 10 osób zmarło, a wiele zostało sparaliżowanych na resztę życia.
- W 1955 roku w USA przeprowadzono intensywną kampanię szczepień, po której zarejestrowano wyższą liczbę przypadków zachorowań na polio niż w analogicznym okresie roku 1954.
- Pierwsze eksperymenty ze szczepionką Sabina zakończyły się tragedią: w 1957 r., w ZSSR zmarło 27 dzieci po podaniu tej szczepionki.
- W 2000 r. na Haiti wybuchła epidemia ostrych porażeń wiotkich, wywołana najprawdopodobniej zmutowanym wirusem pochodzącym ze szczepionki: dwoje dzieci zmarło, 19 zostało sparaliżowanych.
- W 2001 r. doszło do podobnej epidemii na Filipinach, a w 1988 r. – w Egipcie.
Dr Kotok przytacza również opinie badaczy i naukowców:
- Ponieważ przez wiele lat wirusy polio namnażano na nerkach małp, do szczepionki przenikał małpi wirus, wywołujący u ludzi guzy złośliwe.
- Istnieje poważna hipoteza, że wirus HIV ma swój początek w szczepionkach, które zawierały wirus SIV – wirus braku odporności u małp; wirus ten uległ mutacji do postaci występującej u ludzi – HIV.
- Szczepionka Salka podawana amerykańskim dzieciom w drugiej połowie lat pięćdziesiątych dała początek zaburzeniom odpornościowym i neurologicznym tego pokolenia, przyczyniała się do nagłych zachorowań na białaczkę limfatyczną T-komórkową, mięsaka Kaposiego, chłoniaka Burkitta, opryszczkę i zespół chronicznego zmęczenia oraz do innych poważnych chorób.
[1] http://dziennikmz.mz.gov.pl/DUM_MZ/2015/63/akt.pdf
[2] http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/choroby-zakazne/choroba-heinego-medina-polio-przyczyny-objawy-leczenie_42057.html , http://www.pzh.gov.pl/polio/pge.php?mid=78 , https://www.health.ny.gov/diseases/communicable/poliomyelitis/fact_sheet.htm
[3] http://www.doctoryourself.com/klennerbio.html
[4] http://www.urpl.gov.pl/system/drugs/dki/charakterystyka/2012-04-02_chpl_ipv_wersja_ostateczna.pdf
[5] http://pub.rejestrymedyczne.csioz.gov.pl/ProduktSzczegoly.aspx?id=22438
